maandag 13 december 2021

De beste boeken van 2021

Het is natuurlijk niet te doen: een lijstje maken van de beste boeken die ik in 2021 heb gelezen. De literatuur is geen competitie en boeken zijn soms zo ongelijksoortig dat ze maar moeilijk te vergelijken zijn. 

Ik vind het leuk om wat te puzzelen op zo'n lijstje, maar ik weet dat de betrouwbaarheid dubieus is. Meestal ga ik af op hoezeer een boek mij nog bijstaat, maar een boek dat ik in oktober gelezen heb, zal mij per definitie meer bijstaan dan een boek dat ik in februari heb gelezen. 

Bij het samenstellen van het lijstje, sla ik oude boeken gewoonlijk over: geen Cyriel Buysse of Frans Coenen dus in de top tien. Ook boeken die nog niet zo heel oud zijn maar toch niet van de afgelopen jaren, komen lastiger in het lijstje. Meestal hou ik een marge van vijf jaar aan, maar deze keer vond ik dat ik toch niet om een boek uit 2015 heen kon, terwijl ik een boek uit 2017 heb overgeslagen, hoewel ik er wel van genoten heb. Dat laatste boek is Reddende engel van Renate Dorrestein. 

Ik geef de lijst en licht die daarna nog kort toe. Achter elke titel vind je een linkje naar wat ik er indertijd over schreef. 



1. Delphine Lecompte, Beschermvrouwe van de verschoppelingen (recensie)

2. Jeroen Olyslaegers, Wildevrouw (recensie)

3. Lize Spit, Ik ben er niet (recensie)

4. Pieter Waterdrinker, De rat van Amsterdam (recensie)

5. Tomas Lieske, Honderd hoge dagen (recensie)

6. Stefan Hertmans, De opgang (recensie)

7. Walter van den Broeck, Crossroads (recensie)

8. Peter Terrin, Al het blauw (recensie)

9. P.F. Thomése, De onderwaterzwemmer (recensie)

10. Herman Brusselmans, Vertrouw mij, ik kom uit de veehandel (recensie)

 

Van het boek van Delphine Lecompte was ik diep onder de indruk. Het is eigenzinnig, verwarrend, schrijnend. Het is een boek dat moeilijk met een ander boek te vergelijken is en het is mij dierbaar. Intussen is er ook een tweede deel. 

Wildevrouw: wat een boek! Zeer meeslepend, sleurt je mee naar de zestiende eeuw. Vergeet niet de bijbehorende website te bekijken en de podcast van Jeroen Olyslaegers te beluisteren. 

Het boek van Lize Spit is misschien wel het boek dat ik het snelst gelezen heb: een boek waarin je maar blijft doorlezen. Heerlijk. 

Dat geldt ook voor het boek van Pieter Waterdrinker. Ik had nooit iets van hem gelezen, maar hij staat nu op mijn lijstje van auteurs van wie ik meer wil lezen. 

Van het werk van Tomas Lieske hou ik al bij voorbaat. Ik denk dat ik zijn boeken niet meer goed kan beoordelen, omdat ik vooraf al weet dat ik ze goed vind. Altijd zit er een zeker experiment in zijn boeken. Een schrijver die durft. Dat wil ik graag belonen. 

De opgang was voor mij niet zo overdonderend als een vorig boek dat ik Stefan Hertmans las: Oorlog en terpentijn. Maar wel weer gewoon goed. Interessant onderwerp, goed geschreven. En aan de hoofdpersonen moest ik nog geregeld terugdenken.

Voor het eerst sinds lange tijd las ik weer wat van Walter van den Broeck. Ik heb zijn werk gemist, merkte ik. Sympathiek boek en het voelde meteen weer vertrouwd: helemaal Van den Broeck. Voor wie de auteur niet kent: verheug je, hij heeft een groot en prachtig oeuvre. 

Van Peter Terrin las ik dit jaar twee boeken. Ook nog Patricia, dat misschien wel intrigerender is, maar waar ik ook wel wat lichte bedenkingen bij had. Goede schrijver.

P.F. Thomése heeft me al veel plezier bezorgd met zijn boeken. Dit boek is een beetje aan de oude kant voor dit lijstje, maar ik vond het zo goed, dat ik het ook niet buiten deze lijst kon laten. Meeslepend verteld, beelden die je bijblijven. 

Over Herman Brusselmans heb ik wel getwijfeld. Het was lang geleden dat ik iets van hem gelezen had. Elk boek van Brusselmans is typisch Brusselmans en je kunt er van alles van vinden, maar het is toch ook wel bewonderenswaardig dat iemand al zo lang zijn eigenzinnige proza schrijft. Dit boek staat misschien wel niet op het lijstje vanwege het boek, maar vanwege het oeuvre, maar ik sta er voluit achter. 

En dan zijn er nog de boeken die afgevallen, maar die ook net zo goed in deze lijst hadden kunnen staan, zoals dat mooie boek van Matthias Declercq over Urk en verder heb ik ook genoten van boeken van Franca Treur, Frans Willem Verbaas, Adriaan van Dis, Simone Atangana Bekono, Benny Lindelauf en Geerten Meijsing. Maar niet alle goede boeken die ik las passen nu eenmaal in het lijstje. 



De beste boeken van 2020


2 opmerkingen:

  1. Heerlijk hè om nog even te mijmeren over wat je allemaal beleefd hebt in boekenland het afgelopen jaar. Ik ben helemaal van mijn lijstjesdrang af maar snap wel heel goed hoeveel plezier het kan opleveren.
    Van jouw lijstje heb ik trouwens geen enkel boek gelezen. Wel staat Lize Spit nog op mijn plank met ongelezen boeken.
    Dat je komend jaar weer aardig wat verrassingen mag vinden op je leespad.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank, Niekchen. Ja, je hebt gelijk. Het is leuk om dit soort lijstjes te maken, al weet ik ook dat ze niet zoveel zeggen voor anderen.

    BeantwoordenVerwijderen