Van tijd tot tijd schiet mij een titel te binnen van schaker/schrijver Hans Ree: Een man merkt nooit iets. Het zijn de momenten waarop ik mij realiseer dat mij weer iets ontgaan is.
Enkele weken geleden ontving ik uit het niets een graphic novel van uitgeverij Stichting Zet.El, De schele hond. Het is een strip uit een serie waar ik nog nooit van gehoord had: Un Autre Regard. Die serie verschijnt in samenwerking met Musée du Louvre. Telkens mag een andere stripmaker zijn visie op het Louvre vormgeven in een beeldroman. In het Frans zijn daar al dertig titels van verschenen. Intussen zijn drie daarvan vertaald in het Nederlands. Dat had ik niet opgemerkt.
Nieuwe familie
De schele hond is geschreven en getekend door Étienne Davodeau en het is een heerlijke beeldroman. Fabien is suppoost in het Louvre. Hij heeft een nieuwe vriendin, Mathilde, en het wordt tijd dat hij gaat kennismaken met haar familie. Ze komt uit een geslacht van meubelmakers. Haar broers zijn mannen die van hun hart geen moordkuil maken en hun omgeving met een soort ruwe goedhartigheid tegemoet treden.
Dat is een wat onwennige omgeving voor Fabien. Als hij bij de familie is, laten ze hem ook nog een schilderij zien, gemaakt door grootvader. Het is duidelijk niet zo goed gelukt: het is de afbeelding van een schele hond en die scheelheid zal de bedoeling wel niet geweest zijn. Zou dit schilderij niet iets voor het Louvre zijn? Fabien voelt zich niet in de positie om die suggestie meteen af te wijzen en dan zit hij er min of meer aan vast.
Museum
Of die Schele hond uiteindelijk in het museum komt, laat ik maar even in het midden. Over dat museum komen we heel wat te weten, want Fabi doet zijn werk in steeds een andere afdeling van het Louvre. Van een deel van het verhaal zijn de zalen met de kunstwerken daarom het decor. Soms zijn die kunstwerken ook onderwerp van gesprek.
De suppoosten vormen een soort gemeenschapje. Ze zijn thuis in het museum, kunnen al voorspellen welke vragen ze krijgen in welke zaal en ze kennen de vaste bezoekers.
Maar ook op dat veilige, bekende wereldje wordt inbreuk gemaakt als de broers van Mathilde in het museum verschijnen om te kijken of het al een beetje opschiet met het plaatsen van het schilderij. Een van de vaste bezoekers biedt uiteindelijk een opening. Hij zegt lid te zijn van een geheim genootschap: De Republiek van het Louvre. Zal dat clubje uitkomst kunnen bieden?
Kunst en leven
De schele hond is in de eerste plaats een heel erg leuke strip. Het is een onderhoudend verhaal, waar je vanzelf een goed humeur van krijgt. Maar het is meer dan dat. Het gaat ook over wat kunst in het leven van mensen kan betekenen, hoe kunst soms in de plaats van het leven kan komen, hoe verbeelding kan troosten.
Verder gaat het over de liefde. Natuurlijk over die tussen Fabien en Mathilde, maar ook met hoeveel liefde de meubelmakers met hun vak bezig zijn,en ondanks hun ruwe vrolijkheid. Ze zijn verwonderd dat er in het Louvre ook meubels opgenomen zijn. En ook in het leven van een van de vaste bezoekers, meneer Balouchi, speelt de liefde een cruciale rol.
Tekeningen
Davodeau heeft er een mooi verhaal van gemaakt, waarbij ook de tekeningen van zijn hand zijn. Die zijn in zwartwit, met veel grijzen. De tekeningen hebben iets goedmoedigs, iets meegaands. Ze zijn heel toegankelijk en zorgen ervoor dat je dicht op het verhaal zit.
Al met al is het een geslaagd verhaal geworden. Juist zo'n beperking (het moet wel iets met het museum te maken hebben) kan de verbeelding van een auteur op gang brengen en dat is bij Davodeau goed gelukt.
Achter in het boek is nog een mooi dossiertje opgenomen waarin uitgelegd wordt wat het aankoopbeleid van het Louvre is en wat er moet gebeuren voordat een kunstwerk in het museum wordt opgenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten