Jager en Aster (die ook wel Kleine Bloem) genoemd wordt, houden van elkaar. Maar Jager is een vrouw die van buiten de gemeenschap komt en ze wordt niet zomaar geaccepteerd. Tijdens een festival verandert Aster in een wolf. Jager, die bang is voor wolven, raakt misschien voorgoed haar geliefde kwijt.
Dat is, in grote trekken, het verhaal van De vloek van rood van Sterric (Sterre Richard). Het is een duister verhaal, vol sprookjeselementen, magie en occulte krachten. Daarnaast speelt de notie vaderschap een rol, in een ingebed verhaal over twee ridders, en aan het slot ook het thema moederschap.
Tekeningen
Sterric gaf het verhaal vorm in tekeningen met alleen de kleuren zwart, wit, rood en twee tinten grijs. De gestileerdheid van de tekeningen geeft enigszins afstand, zodat de lezer meer een beschouwer wordt van de gebeurtenissen dan dat zij/hij erdoor wordt meegesleept. Het is ook een goede manier om de gruwel draaglijk te houden.
De kleurkeuze is uitstekend. Het rood als steunkleur roept in combinatie met zwart het gevoel van gevaar op: bloed en duisternis. Maar rood staat ook voor vuur en liefde, die overigens ook het gevaar in zich bergen.
Al met al bevalt het tekenwerk mij zeer. Het laat beheersing zien: niet alleen beheersing van techniek en vormkracht, maar ook het beheerst houden van alles wat er woelt aan duisternis onder de dagelijkse werkelijkheid. De strakke vormgeving laat zien dat er veel in toom gehouden moet houden.
Tekst
Over tekst en scenario ben ik minder tevreden. Ook hier had de strakheid gehanteerd moeten worden. Er had best wat uit het verhaal gekapt kunnen worden. Dat had de verhaallijn helderder gemaakt en had de loop van de gebeurtenissen meer richting gegeven. Sterric is duidelijk beter op dreef als tekenaar dan als scenarist en tekstschrijver.
Sommige teksten zijn geletterd in een ander lettertype. Soms was mij duidelijk waarom daarvoor was gekozen, soms ook niet. Datzelfde geldt voor de teksten die niet in zwart maar in grijs zijn afgedrukt.
Genderneutraal
Binnen het verhaal speelt verder het personage Mirit een wat duistere rol. Welke dat is, laat ik hier even rusten. Mirit wordt niet aangeduid wordt met 'hij' of 'zij', maar met 'hen'. Voor in het album legt Sterric daar, op een nogal rammelende manier, wat over uit. Daarbij wordt een persoonlijk voornaamwoord verward met een aanwijzend voornaamwoord en is de uitleg bij het woord 'die' overbodig en ook niet geheel correct.
Voor wie zich niet gerepresenteerd wordt door persoonlijke voornaamwoorden als 'hij/hem' en 'zij/haar', werken deze aanduidingen excluderend. Het alternatief is de aanduiding met het enkelvoudige 'hen/hun', dat steeds meer ingang vindt, maar ook voor wat verwarring zorgt. Dat laatste is misschien niet zo erg. Het zorgt wel voor ambiguïteit. Als het gaat over 'hun festival' is bijvoorbeeld niet meteen duidelijk of dat het festival van Mirit is of het festival van de anderen in de gemeenschap.
De vloek van rood is het eerste album van Sterric. De tekeningen hebben mij volledig overtuigd, het scenario en de teksten bepaald niet.
De tekeningen hierboven vind ik indrukwekkend. Maar als je schrijft dat het scenario en de tekst je niet overtuigt, krijg ik het De Terugkeer van de Wespendief-gevoel. Dat vond ik ook schitterende tekeningen maar het verhaal veel te mager en te voorspelbaar. Dat neemt wel erg veel plezier weg, helaas.
BeantwoordenVerwijderenJa, het verhaal vind ik niet overtuigend, maar de tekeningen zijn heel goed. Wel iemand om in de gaten te houden.
BeantwoordenVerwijderen