Strips hebben van oudsher meer een mannen- dan een vrouwenpubliek en dat zal in nog sterkere mate gelden voor de westerns. Veel mannen hebben als jongen cowboytje gespeeld en zijn opgegroeid met Arendsoog, Old Shatterhand of Kid Colt. Intussen staat de western weer volop in de belangstelling en dat resulteert ook in nieuwe strips, zoals de serie Marshal Bass.
In het eerste deel start de hoofdpersoon, River Bass, nog niet zo florissant: we zien hem met een strop om zijn nek. Maar al op de derde bladzijde krijgt hij het voorstel om de ster te gaan dragen die hoort bij een functie als deputy. Dat is bijzonder, gezien zijn Afro-Amerikaanse afkomst.
River Bass zal gebaseerd zijn op de werkelijk bestaand hebbende Bass Reeves, een zwarte marshal die legendarisch werd. Reeves was analfabeet, zag er onberispelijk uit met zijn glanzend gepoetste laarzen en kreeg in zijn leven heel wat outlaws te pakken.
Marshal Bass wordt gevraagd een bende op te rollen die onder leiding staat van ene Milord. Bass weet tot deze bende door te dringen, zonder argwaan te wekken. Van binnenuit kan hij proberen verder te komen. Bass figureert onder de naam Bill Derby, wiens hoed hij draagt, compleet met kogelgat.
Bass komt in benarde omstandigheden en zijn leven loopt gevaar, maar natuurlijk redt hij het: hij moet immers nog een serie lang mee.
Het scenario zit behoorlijk in elkaar: het gaat niet alleen om de avonturen van de deputy, maar aan het begin en het eind speelt ook zijn gezinsleven een rol. Het is een basis waarop hij terug kan vallen en zijn vrouw is bepaald geen doetje.
De dialogen lezen lekker en zijn soms ook humoristisch. De humor zit bijvoorbeeld ook in twee personages die de namen Beef en Pork dragen.
In tekeningen en kleurgebruik is er wel aardig wat effectbejag. In de openingsscène zijn het geel en oranje van de avond wel erg nadrukkelijk aangezet. Bij de inkleuring (door Desko) wordt er ook in heel veel kleurvlakken en -vlakjes gebruik gemaakt van witten, die oplichten moeten suggereren. Dat had van mij wel wat minder gemogen, al wende ik er tijdens het lezen wel aan.
Ook bij gezichtsuitdrukkingen kiest Kordey niet voor subtiliteit. Er worden wat dat betreft planken gezaagd van dik hout, net als bijvoorbeeld bij de gewelddadige scènes. Die zijn bloederig. Als een vrouw door het hoofd geschoten wordt, spuit het bloed er aan de achterkant uit. Dat heeft iets kitscherigs, maar blijkbaar is dat de keuze die Kordey en Macan gemaakt hebben.
De tekenaar kan ook goed overweg met onoverzichtelijke scènes, zoals een overval, waarbij hij kan uitpakken met een tekening die twee bladzijden beslaat. Een wirwar van personages op een hoek van de straat, waardoor je aan elke kant een verdwijnpunt hebt. Het camerastandpunt is vrij laag, zodat je als lezer nog meer het idee hebt dat de horde over je heen komt. Ondanks de chaotische inhoud is het een fraaie, overzichtelijke tekening geworden.
Het ronkende, het vet aangezette, het overdrevene misschien, zal sommigen doen fronsen, maar blijkbaar is Marshal Bass het soort strip dat het niet van subtiliteiten moet hebben. Het gaat er meer om dat het verhaal vaart heeft, dat de hoofdpersoon een interessant karakter heeft en dat je gemakkelijk meegaat in de wereld die Macan en Kordey voor je oproepen.
Het verhaal speelt zich af in 1875. De slavernij is afgeschaft, maar er zijn natuurlijk wel veel mensen die in onvrijheid geboren zijn en nu proberen een bestaan op te bouwen. Dat deed River Bass ook, voordat hij hulpsheriff werd. Uit alles blijkt hoe chaotisch de tijd was, hoe onzeker het bestaan. De hardheid van die tijd is door de auteurs van Marshal Bass goed opgeroepen. Er is een wet en er zijn marshals die de orde proberen te handhaven, maar er zijn ook genoeg mensen die menen dat ze boven de wet staan, die alleen uit zijn op eigen voordeel ten koste van mensen en mensenlevens.
Je zou kunnen zeggen dat de makers van Marshal Bass de kant van de wet kiezen. Dat is voor de lezer prettig; die kan zich op die manier met de 'goede' kant vereenzelvigen. Tegelijkertijd wordt het geweld op een niet kleinzerige manier gepresenteerd, waardoor je je als lezer ook af moet vragen of je je tijdens het lezen niet aan het verlekkeren bent. Maar misschien heeft geweld altijd wel het effect dat het zowel afstoot als aantrekt.
Het verhaal over Marshal Bass is niet alleen een spannend verhaal, maar ook de schets van de emancipatie van een zwarte man. Bij zijn eerste opdracht zou hij nog kunnen denken dat hij gekozen is vanwege zijn kleur: hij kan binnenkomen in een bende die voor een groot deel uit zwarten bestaat. Als zijn missie afgelopen is, vraagt hij dan ook aan zijn opdrachtgever: 'Moet ik nog meer negers gaan afknallen? Is dat wat ik nu ben, Helena? Een huurling, speciaal voor de nikkerjacht?'
Maar zijn volgende taak zal zijn om een witte man op te sporen. Bass: 'Een echte marshal-opdracht! Ik ben geen hond of negerjager, maar een echte adjunct!'
Hoe het verder zal gaan met met Marshal Bass zullen we lezen in deel 2: Familiemoorden.
Titel: 1. Black & White
Tekeningen: Igor Kordey
Scenario: Darko Macan
Uitgever: Silvester
's-Hertogenbosch 2018; hardcover, 56 blz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten