De beste boeken van 2017

Zoals elk jaar maak ik in december de balans op van de boeken die ik door het jaar heen las. Mijn lijstje van vorig jaar vindt u hier, met daarin ook linkjes naar de lijstjes van het jaar ervoor.

Ik schrijf 'boeken' maar eigenlijk bedoel ik 'romans' en 'verhalenbundels', want alleen al in die categorieën kan ik gemakkelijk een lijstje van tien vullen. Dit jaar ziet dat lijstje er als volgt uit.

1. Stefan Hertmans, Oorlog en terpentijn (recensie)
2. Maarten van der Graaff, Wormen en engelen (recensie)
3. Marjolijn van Heemstra, En we noemen hem (recensie)

4. Lieke Marsman, Het tegenovergestelde van een mens (recensie)

5. Jeroen Olyslaegers, Wil (recensie)

6. Walter van den Berg, Schuld (recensie)

7.  Franca Treur, Hoor nu mijn stem (recensie)

8.  Jamal Ouariachi, Herinneringen in aluminiumfolie (recensie)

9.  Hans Münstermann, Geraakt (recensie)

10. Lize Spit, Het smelt (recensie)

Niet alle boeken zijn van afgelopen jaar, maar ze zijn wel van de afgelopen vijf jaar, wat ik redelijk recent vind. Van Walter van den Berg las ik ook Van dode mannen win je niet. Ik heb besloten de twee romans van Van den Berg geen wedstrijdje te laten houden met elkaar en ik nam alleen de meest recente op.

Bij alle boeken is het criterium geweest hoe ik ze mij herinner. Misschien bedriegt mijn geheugen mij en was ik kritischer of lovender vlak na lezing. Dat is dan maar zo.

Sommige boeken vallen net buiten dit lijstje, maar ik wil ze toch even noemen: Wederzijds van Kees 't Hart, Eva van Bregje Bleeker en, ondanks het bombastische begin van het boekje, De dood van Murat Idrissi van Tommy Wieringa.

Elk jaar maak ik ook een lijstje van de beste boeken die ik niet gelezen heb. Vorig jaar was dit dat lijstje. Meestal is het voor mij een goed geheugensteuntje als ik een boekhandel binnen loop. Opmerkelijk is dat ik dit jaar maar twee van die boeken las: die van Jeroen Olyslaegers en van Lize Spit (die ik in het lijstje per ongeluk Lisette Spit noemde).

Er waren dit jaar nog meer boeken die ik met plezier gelezen heb, maar die niet goed te vergelijken zijn met de literaire werken die ik hierboven genoemd heb. Dat zijn:

Ewoud Kieft, Het verboden boek (recensie)
Monica Soeting, Cissy van Marxveldt, een biografie (recensie)

En ik had ook nog de boeken van Marja Pruis en Colet van der Ven kunnen noemen. Non-fictie, en ook interessant. 

Tussen haakjes heb ik steeds 'recensie' geschreven met daaronder de link naar het stukje dat ik daarover schreef. Misschien is 'recensie' daar niet altijd het goede woord voor, maar ik wilde niet de ene keer 'stukje' en de andere keer 'blogpost' of 'artikel' schrijven.

Veel goede boeken dit jaar, al waren er natuurlijk ook tegenvallers (Siebelink, bijvoorbeeld). Maar ik kon gemakkelijk tot tien goede boeken komen.

Dit  is het lijstje met de beste strips van 2017. Nou ja, voor zover ik ze gelezen heb.
En hier het lijstje met de beste boeken van 2017 die ik niet gelezen heb. 
De beste poëzie die ik in 2017 las, vind je hier.