In de orthodox protestantse wereld heeft de strip nog geen lange traditie. Al vrij snel na de oprichting van het Reformatorisch Dagblad in de jaren zeventig werd er dagelijks een topstrip geplaatst: Erik de Noorman. Enkele verhalen verschenen, daarna ging men over op een andere, mindere strip. Mogelijk omdat Hans G. Kresse geen christelijke boodschap uitdroeg.
In het RD verschijnen nog steeds strips op de manier van Toonder en Kresse: plaatjes met tekst eronder. Ik heb er wel eens vluchtig naar gekeken; ze nodigen niet uit tot lezen. In het Nederlands Dagblad houden ze het bij een oude strip: Panda.
De Gezinsgids is een tijdschrift van meer dan vijftig jaar oud en heeft dezelfde doelgroep als het Reformatorisch Dagblad. Binnen in het blad zit het jeugdkrantje, BimBam. Daarin verscheen de ballonstrip Ivo en de Vikingszoon van Roelof Wijtsma. Wijtsma publiceerde tien jaar geleden een beeldroman, met de niet zo bijzondere titel Getekend. Het boek is mij indertijd ontgaan. Er was, lees ik nu, wat gedoe over: de scenarioschrijver was het niet helemaal eens met wat de tekenaar ervan gemaakt had.
Voor Ivo en de Vikingszoon schreef Wijtsma zelf het scenario. Hij heeft er een boeiend verhaal van gemaakt. Als de Vikingen een dorpje naderen in wat nu Nederland heet, vluchten de dorpsbewoners. Het jongetje Ivo, dat net terugkomt van het klooster, heeft te laat door wat er aan de hand is en wordt opgepakt door de Vikingen.
Ivo is een christen en dat laat hij merken. Niet direct door te evangeliseren, maar wel door zijn afkeer van geweld en wreedheid. Zijn houding heeft invloed op de hoofdman van de Vikingen. In het Vikingendorp blijkt van alles aan de hand. Rivaliteit tussen twee broers, verdwenen kinderen, een jongetje dat de tegenpool van Ivo lijkt te zijn. En dan is er nog Ivo's vader die zich voorgenomen heeft zijn zoon hoe dan ook op te sporen en terug te brengen.
Het verhaal van Ivo boeit van begin tot eind. Ik kan me voorstellen dat de lezertjes van de BimBam er elke keer weer naar uitkijken. De inkleuring van de tekeningen is in het begin van het album nogal lelijk. Tegen de inktlijnen aan is de kleur lijndik een stuk donkerder dan in de rest van het vlak. Vooral bij de inkleuring van de huid geeft dat een vreemd contrast. Verderop in het album komt zo'n scherp contrast minder voor.
Als er op een plaatje veel te zien is, helpt Wijtsma de lezertjes door het deel waarop hij de aandacht wil hebben te inkten. De rest van de tekening heeft bruine lijnen en is lichter ingekleurd. Mogelijk is dat gebeurd omdat het lezerspubliek niet heel veel ervaring heeft in het lezen van strips, maar ik vermoed dat Wijtsma dan zijn lezers onderschat: Donald Duck zal ook in die kringen wel gelezen worden.
Verder heeft Wijtsma ervoor gekozen om niet al te veel details te tekenen. Het maakt de tekeningen helder, maar soms ook een beetje vlak. Dat Wijtsma veel meer kan, zag ik op zijn website.
In de strips die bedoeld zijn voor jongere kinderen ben ik niet heel erg goed thuis. Ik heb de indruk dat er voor die doelgroep vooral humoristische strips verschijnen en dat avonturenverhalen zeldzamer zijn. Daarom is het goed dat Ivo en de Vikingszoon er is. Het verdient ook verspreiding buiten het christelijke wereldje.
Hieronder een illustratie (Kromnagel) en twee tekeningen uit een nog te verschijnen stripboek (Doolhof van Eden). Ze geven een indruk van wat Wijtsma nog meer in zijn mars heeft.
Bovenstaande illustraties zijn beschikbaar gesteld door Roelof Wijtsma.
Roelof Wijtsma, Ivo en de Vikingszoon
Uitg. Christelijke Tijdschriften, Utrecht 2013
softcover, 76 blz. € 7,95
Geen opmerkingen:
Een reactie posten