Het tweede gezicht

Drie jaar geleden las ik Achttien van Graa Boomsma, een aardig boek, dat later nog verschillende keren door mijn leerlingen gelezen is. Ik vroeg me af waarom ik niet meer van Boomsma had gelezen, die toch al meer dan tien boeken heeft geschreven. Daarom las ik Het tweede gezicht, een roman uit 2006.

Ook nu weer moet ik zeggen dat het een aardig boek is. Maar daarmee houdt het dan ook wel op. Het gaat over een jongen (Gary) wiens vader in Vietnam gevochten heeft, waar hij een been verloren heeft. Vader is ernstig getraumatiseerd door de oorlog. Geregeld zet hij de boel op stelten, zodat agenten hem thuis moeten afleveren.

In de loop van de jaren trekt hij zich steeds meer terug op de vliering, waar zijn kinderen niet mogen komen. Als Gary het toch een keer waagt de trap te beklimmen, komt hij ten val. Zijn zus Rita is actrice, net als Rita Hayworth. Ze komt in een inrichting terecht.

Het tweede gezicht is opgebouwd uit vrij korte hoofdstukken, die een datum als titel hebben. Het boek loopt van 1 mei 1975 tot 11 september 2001. De korte hoofdstukken geven een gefragmenteerd beeld. Als een verhaalaanzet net op gang komt, is het hoofdstuk weer uit en spring je over naar een andere datum.

Soms is er een langere tekst, bijvoorbeeld een levensschets van Rita Hayworth, met tussendoor aantekeningen van Rita, maar dan zoals Gary zich voorstelt dat ze die schrijft. Allemaal best goed beschreven, maar het is wel iets heel anders dan de rest van het boek.

Voor mijn gevoel wil Het tweede gezicht niet goed een eenheid worden. De schrijver werkt wel toe naar een plot. Die verklaart de problemen van Rita, maar je hebt wel het idee dat er aan het eind nog even snel iets nieuws wordt toegevoegd.

De beschrijving van de scènes gaat Graa Boomsma goed af, net als in Achttien. Dat zorgt er ook voor dat ik deze twee boeken best prettig heb gelezen. Maar het lukt hem net niet om het verhaal een dwingende compositie te geven. Aardige boeken, meer niet.