Eigenlijk had ik hier net als bij de strips en bij de romans die ik niet gelezen heb tien titels willen noemen van de beste dichtbundels van het afgelopen jaar, maar dat wordt lastig. Toen ik mijn leesgedrag naging, bleek dat ik helemaal niet zoveel complete bundels had gelezen. Bij de bundels die wel integraal tot mij nam zaten ook nog eens een stel oudere bundels (van bijvoorbeeld Harriet Laurey en Jac. van Hattum) en die staan toch wat raar in zo'n eindejaarslijst.
Daarom beperk ik mij tot drie bundels. Onder het nummer zit weer het linkje naar wat ik eerder over die bundels schreef.
1. P.C. Hooft, De gedichten
2. Menno Wigman, Mijn naam is Legioen
3. Juliën Holtrigter, Snijderseiland
Net buiten die top-3 vallen dan: Klaagliedjes van Judith Herzberg, Boemerang van Gerrit Komrij en Zware pijnstillers van Rob Schouten.
Dat ik Hooft op nummer 1 heb gezet is natuurlijk deels uit eerbied en voor een deel zal het ook wel te verklaren zijn doordat ik zoveel tijd heb besteed aan het dikke boek. Maar het mooist was toch dat die gedichten opnieuw zijn gaan leven voor mij, hoewel ze nooit dood geweest zijn. Maar hierna heb ik wel weer gedichten van Hooft op het lesprogramma gezet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten