Zondagavond

Als ik goed geteld heb, is Zondagavond het tiende boek van Vonne van der Meer dat ik lees. Bij haar debuut  in 1985 (Het limonadegevoel en andere verhalen) ben ik begonnen haar werk te volgen en dat heb ik volgehouden tot Laatste seizoen (2002). Toen is er de klad in gekomen.

Een deugende reden is daar eigenlijk niet voor, want ik las haar werk met plezier. Maar blijkbaar is je eigen leesgedrag niet altijd te verklaren. Alles wat na Laatste seizoen gekomen is, is aan mij voorbij gegaan. Ik heb de recensies gelezen en daar is het bij gebleven.

Achteraf bezien vind ik het raar dat het zo gelopen is. Na haar eilandboeken kwam er kritiek op Vonne van der Meer: vrouwenboeken, Libelleliteratuur zelfs. Daar ben ik het nooit mee eens geweest. Weliswaar borduren de drie eilandboeken voort op hetzelfde stramien, maar ze zijn wel goed geschreven. Vonne van der Meer kan als geen ander verhoudingen tussen mensen beschrijven. Ze neemt bijzonder scherp waar en verwoordt heel precies wat zich tussen mensen af kan spelen, waardoor je je in kunt leven in mensen die heel andere levens leiden dan jijzelf.

Ook Zondagavond is, in zijn bescheiden omvang (168 bladzijden) weer een degelijk geschreven boek, waar ik zeer van genoten heb. Een man wordt zijn hele leven al als een held gezien: hij heeft in de oorlog een baby in veiligheid gebracht. Dat hij daarbij niet zo dapper is geweest, heeft hij nooit kunnen vertellen. Van der Meer beschrijft het verhaal vanuit drie personages: de man, Robert, zijn dochter Freeke en de als baby geredde vrouw, Mila.

Ook in dit boek komt het geloof om de hoek kijken. Robert is gelovig geworden. Hij moet ergens heen met zijn dankbaarheid: 'Je kunt je dankbaarheid niet in een gat gooien. Je kunt het niets niet bedanken.' Als Robert de laatste sacramenten worden toegediend, wordt psalm 139 gelezen door Freeke en kleinzoon Jochem. Het lukt Van der Meer om een groot deel van die psalm te citeren zonder dat het obligaat wordt: de tekst doet helemaal mee in het boek.

Steeds als ik een boek lees waarvan ik geniet, neem ik me voor meer van die schrijver te gaan lezen en zo hoort het ook. Het is onmogelijk om al die voornemens uit te voeren, maar dat geeft niet. Een goed boek maakt je gretig naar meer en dat is een heerlijk gevoel.